Wie naar het Hof van Cleve gaat, krijgt er niet alleen sterrenvoer op tafel maar zowaar ook de moeder van Piet Huysentruyt. Die levert namelijk het tafellinnen van de driesterrenzaak.

Dat Denise Creupelant (72) – of bomma Huysentruyt, zoals Piet zijn moeder noemt – met de regelmaat van de klok ook achter de kookpotten staat en er zelfs naar familietraditie een boek over schreef, weet de doorsnee Vlaming intussen. Maar met haar hoofdbezigheid komt ze veel minder in de aandacht. Al meer dan 45 jaar staat ze aan het hoofd van Huysentruyt Textiles, dat toplinnen levert aan restaurants, hotels of rusthuizen. ‘Toen mijn man en ik terugkwamen uit de Congo, zijn we ermee begonnen’, vertelt ze. ‘Eerst zes maanden als verkopers voor een ander bedrijf en daarna op ons eigen.’

De naam is intussen een gevestigde waarde in het horecawereldje. Topchef Peter Goossens roemt de kwaliteit en haalde recent nog een verse lading tafellinnen binnen voor zijn zaak, die tevens net in het nieuw is gestoken. ‘Topklasse’, zegt hij. ‘Gemaakt uit vlas. En dat voel je. Veel fijner dan katoen. En de stiksels zijn perfect, iets waar een maniak als ik zeker op let.’

Complimenten die bomma Huysentruyt ei zo na doen blozen. ‘Ik ben er wel trots op dat ik bij hem mag leveren, ja. Het is mijn strafste klant. En hij bestelt al meer dan vijftien jaar bij mij. De concurrentie is jaloers, daarom ook wil ik hier geen prijzen vernoemen over hoeveel het linnen kost dat daar ligt. Ze liggen op de loer om er binnen te raken.’

4.000 klanten

‘Wat ik wel kan zeggen, is dat zijn tafellakens en servetten tot het beste behoren in heel ons land. Perfect van afwerking. En je mag het vierhonderd keer wassen, hé. Dat is het motto van ons bedrijf: kwaliteit. Mijn leveranciers weten dat ook. Sollen moeten ze met mij niet doen. Ik kom uit een familie van vlasboeren, voor mij geen brol. Daarmee maak je het verschil. Samen met het handwerk natuurlijk. Ik heb zes naaisters die alles nog met de hand stikken.’

In die 45 jaar bouwde Denise een cliënteel op van liefst vierduizend zaken. ‘Zonder het te beseffen zullen veel Vlamingen ooit al eens aan een tafelkleed van mij gezeten hebben, de mond afgeveegd hebben met een van mijn servetten of zelfs in lakens van mij geslapen hebben. Want dat maken we ook. Vooral voor rusthuizen en hotels natuurlijk. Of particulieren bij ons iets kunnen kopen? Neen, daar hebben we geen tijd voor.’

Goeie zaken dus, en geregeld krijgt ze wel eens de opmerking dat ze dat te danken heeft aan zoon Piet. ‘Niets van. Piet is 49, de zaak bestaat meer dan 45 jaar. Zijn vader en ik hebben dat zelf gedaan. Toen mijn man overleed, heb ik het voortgezet. Wat ik wel aan mijn zoon te danken heb, is het feit dat ik in het Hof van Cleve lig. Piet en Peter zijn vrienden, al lang. Zo is hij bij mij gekomen. De rest hebben we zelf uit de grond gestampt.’